داعش خفته بود

چند روزی هم از نیمه‌خرداد سال 93 سپری شده بود که همه، شوک‌زده از سقوط برق‌آسای موصل خبردار شدیم. تا پیش از آن داعش را جدی نگرفته بودیم. حالا نیمه پاییز 96 سپری شده و داعش سیطره خود را بر بخش مهمی از خاک عراق، از دست رفته می‌بیند. در این بیش از 3 سال، جهان با حیرتی غریب و هراسی کم‌سابقه، تصاویر خشونت‌های بی‌پرده داعش را دید و گزارش‌هایش را خواند.

پایان سیطره داعش بر شهر و روستاهای عراق و سوریه، البته که پایان داعش نیست. مگر آزاد شدن شهر و روستاهای افغانستان در سال 80 از دست طالبان و القاعده، پایان طالبان و القاعده بود؟ داعش و طالبان و القاعده از جنس اندیشه‌اند حالا گیریم بتوان با بستن دُم‌شان به استکبار و صهیونیسم، بشود برای مدتی داستان‌‌شان را «ساده» کرد.

یادی هم باید بشود از نوری‌مالکی، نخست‌وزیر سابق (و معاون اول کنونی رییس‌جمهوری) عراق، که در گزارش مجلس این کشور، از مقصران اصلی سقوط موصل شناخته شد. او همچنین متهم بود به رفتارهای تفرقه‌برانگیز و فرقه‌‌گرایانه که اهل سنّت را (در ابتدا) حامی داعش کرد.

تامس فریدمن (ستون‌نویس نیویورک‌تایمز) چند هفته پیش نوشته بود: «عراقی‌ها باید حکومتی برای همه عراقی‌ها بسازند اگرنه داعش1 که شکست خورد، داعش2 سربرمی‌آورد.»